Cameron Highlands, Tanah Rata

En daar gingen we weer, we verlaten het eiland Kecil. Wat hebben we hier toch lekker kunnen uitrusten en kunnen genieten van al het moois hier. We vertrokken met de boot weer richting het vaste land. Vanuit daar was het nog een uur naar het vliegveld, onze vlucht zouden we makkelijk moeten halen. Wil het niet dat er wegwerkzaamheden waren waardoor we in de file terecht kwamen. We zouden vliegen om 14.50 en om 14.30 kwamen we aan op het vliegveld. Heel veel stress.. Rennen en nog meer stress.. Boardingpassen niet uitgeprint dus daar weer achteraan dus nog meer haasten. Vlucht gehaald, we rennen naar de gate! Geloof het of niet... Is de vlucht vertraagd! Hallo lieve mensen, hadden jullie dat niet even kunnen zeggen!
De vlucht verliep verder prima en duurde nog geen uur. Aangekomen op Kuala Lumpur International Airport hebben wij de huurauto opgehaald... Een Proton Saga, Hippe shit!
Hier begon het volgende avontuur: autorijden in Maleisië. Heb ik ervaring met een automaat? Nee! Heb ik ervaring met linksrijdend? Nee! Rijden ze hier in Maleisië als idioten? Ja!! Uiteindelijk komt zoiets natuurlijk gewoon goed en na een paar minuten reden we op de snelweg. Je moet hier niet verbaasd zijn als er ineens een motor op de vluchtstrook in tegengestelde richting jou tegemoet komt rijden. De eerste keer denk je holy shit! Wat doet die dan... Na nummer 10 valt het niet meer op.
Op naar de Cameron Highlands ons laatste avontuur en bestemming in Maleisië. Er zijn twee wegen die hier naar toe gaan.. De makkelijke weg, via de snelweg en een binnendoor route waarover de eigenaar van ons hotel op Kecil zei dat die weg heel veel moed vergde. Ach ja we vullen het adres van ons hotel in en het navigatiesysteem stuurt ons uiteraard via die lastige route. Inmiddels pikkedonker... Het zweet stond in m'n bilnaad en Kim zat stilletjes naast mij.. Als een spaghettisliert slingerde de weg naar boven de berg op.. Geen verlichting niks en de weg was lekker smal! Onze eindbestemming m, Tanah Rata ligt op 1500 m hoogte.
Uiteraard hebben we het overleefd anders zat ik dit nu niet te typen.. Ik heb mijzelf na deze helse rit beloond met een klapper van een biertje.. Een fles van 0,65 liter... Die was zo op!
De volgende dag zijn we vroeg opgestaan. Lekker ontbeten om vervolgens de auto in de stappen. We hebben theeplantages bezocht en zijn nog even de theefabriek van BOH (theemerk) in geweest. Hier hebben we ook nog een lekkere bak thee gedronken uiteraard vers uit de fabriek. Deze omgeving is zo ontzettend mooi dat we echt onze ogen hebben uitgekeken. Zover als je kan kijken zie je theeplantages wat voor een ontzettend mooi plaatje zorgt. Nadat we hier het grootste gedeelte van de dag door hadden gebracht zijn we doorgegaan naar een waterval. Deze waterval heet de Robinson Fall. Na een behoorlijk pittige wandeling, waarbij Kim meerdere malen heeft gezegd: ik ga niet meer verder!!! Kwamen we uiteindelijk aan bij de waterval... Top! Heel mooi! Foto maken en weer terug.
Die avond hebben we gegeten bij een Indiaas restaurant waar ik weer een top ervaring had... Het zag er werkelijk waar uit om op te vreten dus wat een geluk dat het eten was. Ik begon dapper te eten en dacht hé dit valt reuze mee... Na een aantal happen begon het behoorlijk pittig te worden.. Na een minuut kreeg ik het warm.. Benauwd.. Werd het licht in mijn hoofd en dacht ik dat ik mijn bewustzijn zou verliezen... Toen Kim de woorden sprak: schat gaat het? Leek het alsof zij tien meter verderop zat.. Wat ben ik toch dol op pittig eten! De beste man vroeg nog vriendelijk: not so spicy? Waarop ik hem smeekte het niet pittig te maken.. Goddamn wat zullen die mensen normaal gesproken vreten dan. Ik verheug mij nu al op het toiletbezoek morgenochtend... Ik vermoed dat de vlammen uit mijn anus schieten.
Elk weekend is hier in Tanah Rata markt dus daar hebben we nog een rondje overheen gelopen, eerlijk gezegd niet heel bijzonder. Veel eten en nepkleding.
Ik heb al eerder verteld dat we hier op 1500m hoogte zitten. Dat betekend ook dat het weer hier heel anders is, vooral een stuk koeler. Ik denk dat het weer hier te vergelijken is met een goede zomerdag in Nederland. Ongeveer 26 graden, een lekker briesje en licht bewolkt. Voor de mensen hier reden genoeg een lange broek aan te trekken.. En ho ho we zijn nog niet klaar! Ze trekken ook nog een trui aan want brrrrr wat is het koud! En als je dan echt een koukleum ziet lopen heeft hij nog een muts op ook! Om even het contrast helder te maken, Kim en ik lopen in korte broek, shirt en slippers!
De laatste dag alweer.. Vandaag hebben we lekker uitgeslapen zodat we goed uitgerust zijn voor de reis. Na een lekker ontbijtje zijn we weer in de auto gestapt om richting het Mossy Forest. Het Mossy Forest bevind zich op 2000 m hoogte dus moesten we nog een kleine klim maken om er te komen.. Vooral de auto had het er zwaar mee. Het Forest is bekend vanwege de grote hoeveelheid mos die hier is. En dan njet alleen op de grond, ook op de bomen en takken. Het werd nog extra gaaf toen er veel mist kwam waardoor het bijna sprookjesachtig werd.
We hebben nog even een late luncht gepakt in Tanah Rata waarna we onze rit terug naar Kuala Lumpur zijn begonnen. We willen voor het donker de berg af zijn en aangezien het vroeg donker word leek ons het verstandig lekker bijtijds te vertrekken. Op onze rit terug zijn we nog langs een bijen/aardbeienfarm geweest waar je hier overigens ook mee dood gegooid word. Het plan was om hier zelf een bakje aardbeien te plukken voor onderweg. Helaas was dat niet meer mogelijk. Wel hebben we een durianvrucht gekocht. Een vrucht die hier verboden is mee te nemen je hotel in ivm de geur, hij stinkt echt! Maar ja zoiets wil je dan wel even proberen.. Bah! Ranzig goor misselijkmakend kotsneigingen... Dit was niet echt een succesje. Onze rit weer vervolgd en nu zitten we op Kuala Lumpur International Airport te wachten op onze vlucht terug.

Er zijn nog een aantal dingen die ik wel heb genoteerd maar nooit echt ergens in een verslag heb kunnen plaatsen, ik doe dat nu.
Wat ik al wel heb benoemd is dat de mensen hier ontzettend vriendelijk zijn. Ik wil daar aan toevoegen dat het echt geweldig is om te zien hoe de mensen hier met ons, maar uiteraard met alle toeristen, omgaan. Behulpzaam, vriendelijk, lief en erg geïnteresseerd. We kennen deze eigenschappen vanuit Thailand ook wel.. Maar dan was dit altijd met een reden.. Het geld in onze portemonnee. Dit is hier echter totaal niet het geval.
Een mooi moment was toen wij een groep jongeren uit Maleisië tegen kwamen die vroegen of wij een foto van hen wilde maken. Nadat gedaan te hebben nog even kort gekletst.. Waarop een van de jongens zei.. Welcome to Malaysia.. And have a Nice time here.. Nu ik het zo typ denk ik jaa uhm is dat zo bijzonder??!! Zo voelde het wel! Het was oprecht.
Verder is het leuk om te vertellen hoe gaaf het is om tijdens je reis weer zoveel verschillende mensen te ontmoeten. In de bus, in het vliegtuig, in een taxi welke we deelde met andere mensen. Het leuke hiervan is dat je ervaringen met elkaar uitwisselt en elkaar tips geeft over het vervolg van je reis.
Maleisië is een groot land, en bestaat uit twee delen. We hebben hier drie weken doorgebracht en zijn op veel verschillende plekken geweest! Het is groot maar voelt toch heel klein. En het land heeft ons op elke plek weer doen verbazen over z'n schoonheid. De mensen die hier wonen zijn trots op hun land. De westerse maatschappij ligt hier wat gevoelig. Grote stukken regenwoud zijn neergehaald voor palmboomvelden voor de palmolie industrie. In een gesprek met een local vertelde deze ons dat zij het toerisme zo omarmen omdat ze de inkomsten hiervan gebruiken om hun land weer te herstellen.

Owjaa er schiet ons ineens nog een grappig verhaal binnen... Tijdens één van onze tochten in de jungle vroeg onze gids zich ineens af hoe wij toch wisten dat al die dieren daar leefde.. Jaa beste jongen dat heet INTERNET. Onze gids bleef toch nog wat verbaasd kijken.. Ja internet.. Daar vind je zoiets. Zo zie je maar weer dat er mensen zijn die daar nog niet zoveel van mee hebben gekregen.

De reis zit er weer op.. De tassen zijn voor de zoveelste keer gepakt maar nu helaas voor de laatste keer. We stappen zo in het vliegtuig om via Dubai weer terug te vliegen naar Nederland.
Ik wil iedereen bedanken voor de interesse in onze reis en de leuke reacties op onze reisverslagen. Ik heb voldoende foto's gemaakt dus daar zal ik jullie de komende periode flink mee lastig gaan vallen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat we een fantastische reis hebben gehad. De meeste weten dat ik altijd wat sceptisch ben geweest over dergelijke reizen. Maar wat hebben we weer genoten, echt waar! Ik vind dan ook wel dat ik ook via deze weg Kim mag bedanken voor het mega geduld en het enthousiasmeren om mij weer zover te krijgen een reis als deze te ondernemen. Wederom.. Dit was een reis die ik net als Thailand nooit meer zal vergeten en waar ik altijd met veel plezier aan terug zal denken.